İnsanoğlu tarafından 12 bin yıl önce köpek daha sonra koyun, at, eşek gibi memeliler evcilleştirildi. Evcilleştirme sürecinde insanla hayvan arasında bağlar oluştu. Başlarda ihtiyaç için kullanılan hayvanlar daha sonra insanın manevi ihtiyaçlarını karşılayarak günümüzde yaşamının ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir. Bugün evlerimizde köpek, kuş, balık, kedi vb. hayvanlar bizlerle beraber yaşamakta ve evlerimizde aileden bir kişi gibi yaşamları sürdürmektedirler.

Doğa yalnız biz insanlara değil hayvanlara da yaşam alanı sunmaktadır. Bu kadar geniş bir alanda milyonlarca canlı bir arada yaşamaktadır. Hiç dünya üzerinde kaç çeşit hayvanın var olduğunu düşündünüz mü? Geçenlerde ben bu sorunun cevabını merak ettim ve araştırdım. Bilim insanlarının da cevabını bulmakta zorlandığı, farklı görüşlerin ve tahminlerin ortaya atıldığı bu sorunun cevabına çok geniş bir tahminde bulunulmuş... 20 ile 100 milyon.

Bu kadar çok hayvan türünün olduğu dünyamızda, hayvan sevgisi olmayan bir kişi acaba insanları sevebilir mi?

Bebek, önce anne ve diğer aile bireyleri daha sonra da çevresindeki canlılarla iletişim kurar. Hayvanlar, çocuğun yaşamına gerek canlı gerekse oyuncak halleri ile küçük yaşından itibaren girerler. Her evde evcil bir hayvan olmasa bile en az bir hayvanın oyuncağı vardır.

Çocuklar, hareketli canlılara ve ya nesnelere oldukça ilgi gösterirler. Koşan bir köpek, zıplayan bir tavşan onların ilgisini her zaman için çeker. Çocuklar, hayvanlara dokunmaktan, onlarla oynamaktan çekinmezler. Korkusuzca ellerini uzatırlar. Onları beslerler. Hatta kuyruklarından tutup çekerler. Hayvanları sevmeyen çocuk yoktur. Yapılan araştırmalar, hayvan sevgisi ile yetişen çocukların; sorumluluk duygusunu bilen, paylaşımcı, pozitif ve sevgi dolu bireyler olarak yetiştiklerini göstermektedir. Ayrıca çocukların iyileştirilmesinde de hayvanların kullanıldığı bir gerçektir.

Çoğu zaman anne-babalar “dokunma, pis...” diyerek çocuklardan daha çok, hayvanlardan çekinir. “Aaa çok güzel hav-hav” diyerek, köpeğin yanına gitmeden, uzaktan sevmeyi öğreten de çoğu zaman anne-babalardır. Tabii ki herkes için bu durumun mantıklı bir açıklaması vardır. Hayvan korkusu olan birçok insanın geçmiş yaşantısına bakıldığında, bu insanların olumsuz bir deneyime maruz kaldıkları ya da anne-babalarından bunu öğrenmiş olduklarını görürüz. Çocukken köpek saldırısına uğramış bir anne, çocuklarını büyütürken ister istemez onları hayvanlardan soğutur ve onlara hayvan sevgisini aşılamakta zorlanır. Hemen belirteyim, “hayvan korkusu” uzman kişilerin (Psikiyatrist, Psikolog, Psikolojik Danışman) yardımıyla uygun yöntemler kullanılarak çözülebilir.

Stresli bir günün ardından, köpeğinizin ayaklarınızın dibine yatıp karşılıksız sevgi sunması ya da ışıkları kapatarak akvaryumdaki balıklarınızı izlemenin rahatlatıcı yanı tartışılmaz. Rahatlayan insan kendisiyle daha barışık olur ve dünyaya daha olumlu bakarak çevresindeki insanlarla iyi iletişime geçer.
Zaten yaşam amaçlarımızdan biri de çevremizle olumlu iletişim kurmak değil midir?

Son zamanlarda hayvan sevgisine dikkati çekmek adına, TV’de bir yarışma programı yapılıyor. Hayvanlarla insanlar bir araya getirilerek yarışmaları daha doğrusu eğlenmeleri sağlanıyor. Elde edilen gelir yine hayvanlara yardım olarak geri dönüyor. Bu programın, hayvanlara maddi yardım yapmaktan çok, toplumun hayvan sevgisini arttırdığını düşünüyorum. Programı seyrederken hayvanlara karşı merhametim daha da artıyor ve onlara yardım etmenin başka yollarını arıyorum.

Gelişmişlik göstergelerinden biri de, doğa ve canlılara saygı göstermek değil midir?

Okullarda hayvan sevgisinin geliştirilmesine yönelik çalışmalar; kitaplarla, resimlerle ve şarkılarla işlenmektedir. Okulda müzik öğretmenleri tarafından hazırlık sınıflarına yapılan “süt-bal-yumurta” adlı çalışmayı dinleme şansına sahip oldum. Hayvanların bize sağladığı yararlar, şarkılarla öğretiliyordu. Öğretmenimizle konuştuğumda; “çocukların hayvan şarkılarını çok sevdiklerini, hatta onlar gibi sesler çıkarmaya bayıldıklarını” ifade etti. Hem öğretmenimizin hem de öğrencilerimizin son derece keyifle yaptıkları çalışma, beni de oldukça mutlu etmişti.

Bu kadar çok hayvan türünün olduğu dünyamızda, en azından bir hayvanı sevmeniz dileğiyle…