Değişim bir illüzyondur. İnsanların kendini tanımamasından kaynaklanır ve herkesin başına gelir. İnsanın kendini bütünüyle tanıması diye bir şey söz konusu değildir. Hepimizin içinde bazı kapasiteler var, zamanı gelince bu kapasiteleri yaşıyoruz. Onlar aslında hep oradalar. Zamanlarını bekliyorlar ve biz ölünceye kadar devam ediyor. Diyor Esra Sert.
Kendimiz, ebeveynliğimiz değişiyor sanıyoruz çoğu zaman. Aslında kendimizi tanımaya başlıyoruz. Bu tanıma beraberinde çoğu şeyi getiriyor. Şefkat, sevgi, saygı, cesaret...
Ya da korku ve kaygıyı. Bununla baş ederken zorlanıyoruz. Bana neler oluyor düşüncesi ile boğuşmaya başlıyoruz. Bu histen kaçmak kurtulmak için çeşitli davranış şekilleri geliştirmeye başlıyoruz. Bu bizi bizden uzaklaştırıyor ya da daha yakın hale getiriyor.
Her durumda da aslolan kendimize dönmek oluyor. Ben ne hissediyorum?
Ben ne istiyorum?
Ve bunlarla ne yapıyorum?
Her anımızı yönetmek çoğu zaman mümkün olmuyor. Ancak ne kadar çok hissettiğimizin farkında olursak orada, ilişkide ve biz olarak oluruz.
Değişim içimizde var olanı ortaya çıkartmaktır.