Ebeveynlerin ergenin yaşamı ile ilgili verdiği bilgiler, onların kendi yaşam streslerinden ya da farklı problemlerinden kaynaklı olarak ergeni farklı açılardan yeterince gözlemleyememeleri ile sınırlanmaktadır (Kazdin ve Weisz, 1998). Ebeveynlerin, ergenlik dönemindeki çocuklarının davranışları ve bunların nedenleri ile ilgili verdiği bilgiler, onların değerleri, standartları, alışkanlıkları ve kültürel olarak ait oldukları gruba ilişkin sosyal idealleri ile yönlenmektedir.
Genel olarak ebeveynlerin bana söylediği "biz böyle bir aile değiliz, onunla sakince ve anlayarak konuşmaya çalışıyoruz ancak o her seferinde bağırıyor onu anlamadığımızı söylüyor" diyorlar. Ancak kaçırdıkları bir şey var o da çocuklarına kendi perspektiflerinden baktıkları, çocuğun ne demeye çalıştığı değil kendi zihinlerindekiyle hareket ettikleri.
Curtis (1992),ergenlik dönemindeki gençlerin bağımsız olmak için daha fazla çabaladıklarını ve özerklik kazanmak, kimlik oluşturmak yolunda risk alma olasılıklarının da arttığını ifade etmiştir. Çocuklardan farklı olarak ergenler, kendi davranışlarında ve sosyal ilişkilerinde ailelerine daha az bağımlıdırlar. Aileleri ile ilişkileri, daha fazla özgürlük arayışına dönüşmektedir. Aile içinde kendi fikirlerinin de önemsenmesini isterler; bir birey olduklarını anlatmak adına çeşitli davranışlar sergilerler. Çoğu zaman hatalar da yaparlar. Hepimiz öyle büyümedik mi? Ailemize bir birey olduğumuzu, kendi fikirlerimizi ispatlamak uğruna çılgınca davranışlarda bulduğumuzu bir hatırlayalım.
Ebeveynlere bu süreçte her zaman söylediğim: "durun, nefes alın ve şimdi de kalın. Çocuğunuz bu davranışıyla size ne anlatmak istiyor diye bir bakın. Bu anlatmak istediği şey sizin nerenize dokunuyor?"
#ergenlik #ergen #ebeveyn #psikoloji #psikolojikdanışmanpelinaçıkalın #psikodrama #psikolojikdanışma #gelişim #oyun #oyunterapi #aile