Travmayı yaşadıktan sonra bireylerin dünyayı, geleceği, çevresini algılama biçimleri değişmektedir. Dolayısıyla kendilerine yönelik algıları, kendilerini nasıl gördükleri, nasıl tanımladıkları ve kendilerine yükledikleri anlamlar da değişiklik gösterebilmektedir. Peki bu durum nasıl gerçekleşebilir? Bir örnek üzerinden gidelim:

Karşı cins tarafından tacize maruz kalmış, kendisini çevresinden soyutlamış bir birey düşünelim. Bu kişi karşı cinsten olan herkesi kötü, uzak durulması gereken insanlar olarak tanımlayarak yaşadığı travmayı genelleyebilmektedir. Ya da yalnızca tek bir cinsiyete özgü olarak değil, tüm insanlara karşı güvensizlik duyguları geliştirebilmektedir.
Bireyin çevresine yönelik bu tutumlarının yanı sıra yaşamış olduğu olay sonucunda kendine yönelik bir algısı da oluşmaktadır. Tacizi yaşamış olan kişi ''Ben ne kadar pis, kötü şeyler yaşamayı hak eden, değersiz bir insanım ki bu olay benim başıma geldi.'' ''Neden başkasının başına gelmedi de benim başıma geldi? Demek ki ben bunu hak ediyorum.'' şeklinde düşünebilir ve bu düşünceleri sonucunda kendilik algısı ciddi şekilde sarsılabilir.

Terapi sürecinde travmayla çalışan uzmanların odaklanması gereken başlıca noktalardan olan kendilik algısı süreçte olumlu yönde değiştirilmeye çalışılır. Kişinin kendine yeniden güvenmesi, kendine saygı duyması, kendini değerli bir insan olarak görmesini sağlamak amaçlanır.