‘Aile, kan bağlılığı, evlilik ve diğer yasal yollardan, aralarında akrabalık ilişkisi bulunan ve çoğunlukla aynı evde yaşayan bireylerden oluşan; bireylerin cinsel, psikolojik, sosyal ve ekonomik ihtiyaçlarının karşılandığı topluma uyum ve katılımların sağlandığı ve düzenlendiği temek bir birimdir.’ Bu tanım Türk Aile Yapısı Özel İhtisas Komisyonu tarafından yapılmıştır.
Aileyi oluşturan eşlerin; duygusal, mekânsal, cinsel ve fiziksel anlamda ayrılmasına boşanma denir. Birçok sebepten kaynaklanan ayrılıklar sonrası eşler bir kısır döngesi içine girer. Mutsuzluk, sürekli düşünce hali, umutsuzluk, yalnızlık gibi birçok duygu durumuyla savaşmaya başlarlar. Ve bu savaşta galip gelmek için ellerinden geleni yapsalar da bazı durumlarda işin içinden çıkamazlar. Oluşan bağı koparmayı, buna hazırlanmayı beceremezler. O bensiz yapamaz, Hala beni seviyor gibi soruları gündelik hayatlarında sürekli düşünürler. Sürekli neden bu duruma geldiklerini ve eşlerini suçlamayı bırakıp harekete geçemezler. Ayrılık ayrı bir kısır döngüsüyken birde bilişlerinde oluşturdukları otomatik düşüncelerin peşinden giderler..
Ayrılık: psikolojide ilişki kurulan nesneden kopma anlamına gelmektedir. Eşlerin birbirine olan bu bağlarının kopmasıyla geleceğe olan inançları, tekrar bir başka ilişki kuramama gibi nedenlerde bize başvururlar.
Bir danışanım anlatıyor..
Ahsen..! o kadar çok seviyordum ki, böyle severken korkuyordum, ona dokunurken kendimi dünyanın en mutlu insanı hissediyordum. Şiirler yazardım, mısralar rakip aramazdı onun gözlerine.. Masmaviydi gözleri , dudakları sanki en ince ayrıntısına kadar düşünülmüş gibiydi, saçları bir kokardı ..Çok hayal kurduk; Manisa’nın bir köyünde ev alacaktık. Giriş katını ona ofis yapacaktım. Veteriner AHSEN..
Murat bana başvurduğunda dağılmış, mutsuz, erkekliğime laf etmeseler herkese ağlarım derdi. Ahsen derdi sürekli odada , kıpkırmızı gözleriyle bu ayrılığı atlatamayacağını, hayata olan inancını yitirdiğini, her gece yastığını sıkarak ağladığını anlatırdı bana.
Murat bana Ahsen’i anlatırken evlilik terapisti olduğumu unuturdum , o kadar güzel anlatırdı ki aşkı bana .Yaşadığı ayrılık acısı tabiri caizse burnumu sızlatırdı. Durduramazdım Ahsen’e yazdığı şiirleri okurdu, anlatıp dururdu mutlu oldukları günleri.Beyaz papatya alıyorsa bir çiçekçiden Ahsen için, çiçekçideki satıcı olurdum. Öyle bir betimlerdi ki Ahsen’i bana, gözlerini kapatır Ah Ahsen.. Ölüyorum derdi.
Muratla uzun soluklu sürecek olan boşanma terapisine başladık. Bu ayrılığın ona ne kadar zor geldiğini, onu ne kadar hırpaladığını bilsem de, onu bu durumdan çıkarmak için elimden geleni yapacaktım. Bir kaç kere intihar evresine gelmiş, Ah Ahsen diyip vezgeçmişti. Bu kadar edebi dili iyi olan, şiirleriyle Ahsen’e hayat veren Murada destek çıkmak için elimden geleni yapcaktım. Murat anlatırken zihnimde Ahsen’i karşısındaki kırmızı koltuğa oturturdum, Bütün seansları sanki Ahsen varmış gibi yapardım. Muratla boşanma terapisine başlamadan önce alt yapısını hazırlamalıydım. Muratta bu terapiyi kaldırabilecek olgunluk vardı, sadece bu aşama ona adaptasyon problemini fazla yaşamasını sağlıyordu. Patalojik anlamda hiçbir problemi yoktu, aynı zamanda anlaşmalı bir boşanma içerisindeydiler. Ahsede muratta bu ilişkinin sonlanmasında kararlılardı. Bu benim işimi kolaylaştıracak, aslında Murat’ıda daha çabuk toparlayacaktım.
Muratta yeni bir bilinç durumu yaratmak için seanslarımıza başladık. Bu duruma adapte olmak için elinden geleni yapıyordu, yine de sanki kırmızı koltukta Ahsen varmış gibi Ah Ahsen demeden duramazdı. Onunla yaşadığı duygular üzerine çalıştık Aşk,öfke,hayalkırıklığı,kıskançlık,sevgi,yanlızlık,suçluluk,pişmanlık. Bu duyguları Ahsen’e yüklemeyi bırakalı tam bir hafta oldu. Artık o kadar inançlı geliyordu ki seanlara, son seansımızda odandan çıkmadan Ahsen’i bu kırmızı koltukta bırakıyorum dedi, bir daha gelmeyeceğim.
Tam on iki seans yapmıştık Muratla, her seferin de ayrılığına adapte olmuş başka biri gibi geliyordu. Bütün duygularından arınmış ve mutlu olmaya başlamıştı. Bana bu şehirden gideceğini ama Ahsen için son bir şey yapacağını söylemişti. Ona bir kitap yazacağım.. ’Ah Ahsen..’
Ve bur dan da giderken de onu bu kırmızı koltukta bırakacağım . Artık koca rolünden ayrılmış, Murat olarak devam etmeye karar vermişti. Yeni bir hayat çalışmasında onu Ahsen’den ayıramadığım tek nokta yazacağı kitaptı. Yaptığım müdahaleler, telkinler işe yaramıyor, bilinci bırakmıyordu o kitabı.

’’Yaz Murat dedim içimden, belki bir gün bir kitapçıda bulacak Ahsen kendini, ama siz bambaşka yollarda..’’

Kıvırcık bir psikolog / Funda Arpaguş..
http://birtutampisikoloji.blogspot.com.tr/?zx=fed6601e0ddaef