Psikolojik dayanıklılık son yıllarda pozitif psikoloji çalışmalarında ve koruyucu ruh sağlığı alanında dikkat çeken bir kavramdır. Yaşanan önemli travmalar ve yaşam olayları sonrasında ruh sağlığının korunmasında, iyileştirilmesinde ve bireyin yaşantısına devam edebilmesinde önemli rol oynayan bir özellik olarak karşımıza çıkar. Kobasa (1982) güç ve stresli yaşam olayları karşısında dirençli tutum ve davranış gösteren insanların bazı ortak özelliklere sahip olduğunu belirtir. Değişime açık olma, olayların denetiminin elinde olduğuna inanma, diğer yaşamsal alanlara odaklanabilme ve kendini verebilme şeklinde izlenen bu dirençli tutum, bireyin önemli yaşam olayları sonrasında daha çabuk toparlanabilmesine olanak veren psikolojik dayanıklılık olarak adlandırılır. Psikolojik dayanıklılık; bireylerin zorlayıcı ve stresli yaşam olaylarının, travmatik ve risk içeren durumların üstesinden gelmelerini sağlayan bireyin sahip olduğu olumlu psikolojik kapasite ve zaman içinde bireysel ve çevresel etkilerle geliştirilebilir bir özellik olarak tanımlanabilir. Kalıcı ve bireye özgü bir özellik olmaktan ziyade, zamanla öğrenilebilen ve geliştirilebilen bir davranış örüntüsü olarak ele alınabilir.

Psikolojik dayanıklılığı yüksek bireyler davranışsal sorumluluklarının bilincinde olan, bunun sayesinde yaşamda değiştirebilecekleri alanlar konusunda denetimlerinin olduğunu düşünen ve kendilerini etkinliklerinin olabileceği alanlara yönlendiren bireylerdir. Psikolojik dayanıklılık, birbiriyle ilişkili bir biçimde işleyen üç alt boyuttan oluşur. Bu boyutlar; "kontrol, bağlanma ve meydan okuma" şeklinde ele alınmaktadır. Psikolojik dayanıklılığın bağlanma alt boyutu; bireyin aile ve sosyal çevresindeki ilişkilere ve ilgili değerlere katılması, diğer insanlarla bağlantıda olma durumudur. Bireyin yaşamda farklı alanlara ilgi duyması ve devam eden yaşam olaylarına dahil olabilme; yaşamda anlam ve amaç duygusu ile birlikte kişinin kendisinin farkında olmasını içerir. Kontrol boyutu; bireyin yaşamda başına gelen zorlu yaşam olaylarına rağmen güçsüz ve çaresiz hissetmek yerine yaşamında kontrol sahibi olabileceğine inanması ve seçim yapabilme beceriyle birlikte bu yönde davranabilmesini içerir. Meydan okuma boyutu ise yeni deneyimlere açık olabilme, değişimi ve yeniliği bireysel gelişim için fırsat olarak görebilmeyi ve kendine güvenmeyi ifade eder. Meydan okuma ayrıca diğer insanlarla bağlantıya geçerek çevreyle etkileşimde olmayı, yaşamda etkin olmayı ve değişik deneyimlerden öğrenmeyi içermektedir (Kobasa, 1982 ve Kamya, 2000).
Psikolojik dayanıklılık bağlanma boyutu yüksek olan bireylerin çevrelerini daha ilgilenilmeye ve zaman geçirmeye değer algıladıkları için çevresiyle birlikte olmaya daha fazla zaman harcadığı; paralel olarak meydan okuma özelliği yüksek olan bireylerin çevresiyle etkileşime devam ederek yeni fikirlere ve yaşantılara açık bir tutumları olduğu söylenebilir. Bu beceriler sayesinde psikolojik dayanıklılıkları yüksek bireylerin daha fazla sosyal destek kaynaklarına yöneldikleri ve bu kaynaklardan faydalanabildiklerini söylenebilir.
Kobasa (1982) stresli yaşam olayları karşısında stresin sağlık üzerindeki olumsuz etkilerini minimuma indiren bazı psikolojik özelliklerin olduğunu, psikolojik olarak dayanıklılık gösteren bu bireylerin diğerlerine göre fiziksel hastalık sıklığının daha az olduğunu ve iyileşmelerinin daha iyi seyrettiğini gözlemlemiştir. Psikolojik dayanıklılığı yüksek olan bireyler stresli yaşam olayları karşısında etkili başa çıkma yollarına yönelmekte, iyimser bir yaklaşımı içeren bilişsel değerlendirmelerde bulunmakta, sonuç olarak da olayların olumsuz etkisini azaltan bir bakışaçısı ve kişilik eğilimi göstermektedirler.

Psikolojik dayanıklılık kavramı bağlanma, kontrol ve meydan okuma alt boyutlarından oluşan bir bilişsel değerlendirme ve davranışsal tepkiler bütünü olarak değerlendirilebilir. Bununla birlikte dayanıklılığı yüksek olan bireyler denetim inançları sayesinde hem eylemlerine yön verebilmekte hem de yapacakları eylemlere önem vermektedirler. Yaşamdaki bazı durumları değiştirebileceklerine dair inançları yüksek olan bu bireyler, sorunların üstesinden gelebileceklerine dair iyimser ve kendilerine güvenli bir yaklaşım benimserler. Kendilerine ilişkin bu tutumları stres durumunda daha dayanıklı hissetmelerine sağlamaktadır. Ayrıca değişimi bir fırsat olarak görmeleri nedeniyle, stresi güvenliklerini tehdit edici değil bireysel gelişimleri açısından değerli deneyimler olarak görürler. Olayların ardından kendini yaşamda kurban olarak görmeyen; olaylar üzerinde etki ve denetim yaratabileceğine inanan bu bireylerin izleyecekleri davranışsal örüntüler daha aktif ve amaca yönelik gelişmektedir. Böylelikle olayların seyrini de etkileyebilecekleri eylemlere yönelebilecekleri düşünülebilir. Bu becerilere sahip dayanıklılığı yüksek bireyler, stresli olayları kendi yaşamları için fırsata dönüştürebilme olanağı da yaratıyor olabilirler.


Arda, E. (2017). Psikolojik Dayanıklılık Kavramının Tanımı ve Alt Boyutları. 53. Psikiyatri Kongresi, Bursa


Klinik Psikolog Esra Arda