Çocuk, anne ve babaların hayatındaki en önemli sevinç ve anların kaynağıdır. Bireyler çocuk sahibi olduklarında çekirdek aile olarak kabul edilirler. Baba olmak toplumsal hayat içinde önemli bir geçiş sürecidir. Bu yeni rol için, hem psikolojik olarak hem de bir çocuğun ihtiyaç duyduğu bakım, eğitim ve psikolojik destek hakkında bilgi sahibi olmak gerekir.

Aile içinde yetişen çocuk, anne ve babadan aldığı eğitimle sosyalleşir. Özellikle erkek çocuklar babalarını model olarak alırlar ve onların gözünde babanın çocuk önemli bir yeri vardır. Babalık rolü, çocuk sahibi olmayı istemekle başlar. Eşlerin çocuk sahibi olmaya karar vermeleri, kendilerini bu göreve hazır hissetmeleri önemlidir. Baba adaylarının çocuklarıyla ilk iletişimleri, annenin hamilelik döneminde başlar.

Eşler bebek doğmadan önce anne-babalık rolüne hazırlanabilir. Bunun için araştırmalar yapabilir, kitap okuyarak bilgi sahibi olabilirler. Eşlerin çocukların yetiştirilmesi konusunda işbirliği yapması, birbirini desteklemesi ve tamamlaması oldukça önemlidir.

Annenin hamilelik dönemi ile birlikte bu role hazırlandığı ve çocuk doğduğunda ise kendini daha hazır hissettiği bir gerçektir. Bu anlamda annelik rolü, babalık rolü ile kıyaslamamak gerekir. Çünkü erkekler, bu rolün ve gerekliliklerinin çok fazla bilincinde olmayıp, bu bilinç zamanla kazanılmaktadır.

Doğumdan itibaren babanın çocuğun ihtiyaçlarını karşılamada anneye yardımcı olması ve çocukla ilk iletişimi (fiziksel-psikolojik) önemlidir. Çocuğa ve eşe duygusal yakınlık gösteren ve yoğun iletişim kuran babaların bu ilişkisi, daha sonraki yıllara da temel oluşturacaktır.

Öneriler;

Hamilelik sürecinde eşlerin yanlarında olunmalı ve doğumdan sonra çocuğun bakımına destek sağlanmalıdır.
Babalık rolünün daha çabuk benimsenmesi için çocukla daha çok zaman geçirilmelidir.
Öncelik çocuğun maddi değil, duygusal ve fiziksel ihtiyaçlarının karşılanmasıdır.
Çocuğun kendini güvende hissetmesinde baba figürü ön planda olmalıdır.
Babanın çocuğu ile kurduğu ilişki biçimi, çocuğun kişiliğini etkileyecektir.
Erkek çocukların, babalarını rol-model aldıkları unutulmamalıdır.
Kız çocuklar için, karşı cinse ilişkin duygu ve düşüncelerin oluşmasında ilk kaynak babadır.
Babanın anne ile birlikte aile içerisindeki kuralları tutarlı bir şekilde uygulayarak, anneye yardımcı olması gerekir.
Baba, kendi çocukluk dönemindeki babalık rolleri ile mevcut dönem arasındaki değişimi fark edebilmelidir.
Önemli olan çocukla aynı ortamı paylaşmak değil, birlikte faaliyetlerde bulunmaktır.
“akşam baban eve gelince seni söyleyeceğim.” Gibi söylemlerle çocuklar baba ile korkutulmamalıdır.
Babaların çocuklarına, hiçbir mazeret olmaksızın ilgi, sevgi, sıcaklık ve şefkat göstermeleri gerekir. Unutulmamalıdır ki bu ihtiyaçları yeterince karşılanmayan çocuklar, birçok maddi imkanları sağlanmış olsa bile, duygusal yeterlikten mahrum kalacak ve mutlu olamayacaklardır.
Uzm. Psikolog Nur Öztürk İlman