Yeni bir kardeşin aileye katılması ile birlikte ebeveynlerin diğer çocuklarından beklentileri de artar. Ebeveynler, kardeşlerin birbirleriyle olan ilişkilerinin birbirlerini destekleyen ve olumlu yönde seyir etmesini talep ederler. Bu tür beklentilerin çocuklara aşırı sorumluluk yüklemesi nedeniyle baskı altında olan çocuklar başarısızlık yaşadıklarında olumsuz/yanlış bir tutum sergiledikleri algılanıp suçlanırlar. Bunun sonucunda çocuk anne/babasına karşı duyduğu kızgınlığını, öfkesini kardeşine yöneltir. Bazı çocuklar ise bu öfke, kızgınlığını hatta anne/babayı paylaşmama gibi duygularını dışa vurmak yerine içine atıp daha içe dönük olabilirler.

Ebeveynler sıklıkla kardeş kıskançlığından yakınmakta ve bu duruma bir çözüm bulamadığında ileriki dönemlerde bu kıskançlık çocukların aileden uzaklaşmasına ya da aile bağlarında kopmaya sebep olabiliyor. Peki, bu durumu çözmek için neler yapılabilir?

Anne/baba olarak sizin davranışlarınız büyük önem taşıyor.

Anne ve baba, kardeş dünyaya geldiği zaman kardeş ile abisine/ablasına karşı olan sevgi ve ilgi dağılımına dikkat etmeli. İkisine de eşit şekilde sevgi, ilgi göstermesi gerekiyor.

Ebeveynleri olarak iki kardeşi de ön planda tutmaya özen gösterin.

Kardeşler arasında kıyaslama yapmaktan kaçının. İki kardeşinde başarılı olduğu yönleriyle ön planda tutulması gerekir.

Çocuğunuzun olumsuz duygu-düşüncelerini ifade etmesine özen gösterin.

Kıskançlığı yok etmek için zorlamak yerine çocuğunuzun bu konuya dair duygu, düşüncelerini sizinle paylaşmasını sağlayın. Böylece çocuğunuzun kıskançlıkla ilgili temel endişelerini daha kolay anlayabilirsiniz.

Bunlara rağmen halen bu duruma bir çözüm bulamadığınızı, sorunların önüne geçilemez olduğuna dair düşünceleriniz mevcutsa muhakkak bir uzmandan destek alın.