Bitmek bilmeyen acılara her gün bir yenisi daha ekleniyor..

Her gün gözü yaşlı bir yeni ana baba..

Eş..

Çocuk..

Arkadaş..

Akraba..


Akşamdan sabaha, sabahtan akşama değişen hayatlar..

Kimi görevinin başında bu ülkeye hizmet ederken, kimi ne büyük kaygılarla
ekmek parasını kazanırken, kimi de daha hayatının baharında gençliğini
yaşarken..

Ansızın beliren, pusuya yatmış hainler, o güzel yaşamları mahvediyor..

Hayatlarını kaybedenler, kaybettikleri ile mi kalıyor sadece..

Hayırr.. ya geride kalanlar..

Ya o acımasızlığı, kaybettiklerinin yokluğu ile bir ömür yaşamak zorunda
olanlar..

Ya o dehşet dolu anların ardından, ruhundaki ve zihnindeki travmanın
etkisinde kalanlar..


Lanetliyoruz, feryat figan ağlıyoruz, sessiz çığlıklar atıyoruz, küfürler
ediyoruz, üzüntümüz ve öfkemiz birbirine karışıyor..

Ve kimimiz için bir süre sonra hayat devam ediyor elbette..

Öfkeler ve üzüntüler kontrol edilebilir hale geliyor.. Bu madalyonun bir
yüzü..


Peki ya madalyonun diğer yüzü.. Hain terör saldırılarının ardından, kontrol
edilemeyen duygular, düşünceler ve davranışları ile her gün onlarcası ile
karşılaştıklarım..

Binbir türlü travmatik yaşam öyküleri..

Ve başlıyor zorlu bir hayat mücadelesi..

Travma sonrası stres bozuklukları..

Yas - kayıp süreçleri..

Kaygı bozuklukları..

Depresyon.. gibi ortaya çıkan, psikolojik ve psikiyatrik destek alınmasını
gerektirebilen durumlar..


Göründüğü gibi terörün etkisi psikolojik olarak ne yazık ki çok büyük..

Ama hayatı, kayıplarımıza ve olumsuz yaşanmışlıklarımıza rağmen olumluya
çevirmeliyiz umutla, güvenle, çabayla ve bilinçli adımlarla..

Kendimiz, hayatta kalanlarımız, toplumumuz ve ülkemiz için..



"Savaş pahalı
Top, tüfek, uçak lazım,
Kin lazım, nefret lazım,
En önemlisi de uğruna feda edilecek
Gencecik günahsız insanlar lazım,

Barış ucuz
Barış için sadece vicdan,
Empati ve sevgi lazım.."

La EDRI