Bir gün otururken gelen bir mesajla gününüz güzelleşiyor, yüzünüze tatlı bir tebessüm, başkasının değişmesine şahit olmanızın verdiği bir hafiflik yerleşiyor. Mesleğimiz itibariyle motivasyonumuzu yüksek tutmak oldukça zor ve zorlayıcı olabiliyor çünkü insanın değişme, yenilenme süreci uzun bir süreç. Bir insanın olumlu yönde değişimi hemen gerçekleşmediğinden, motive edici kaynaklarımız da hemen dolmayabiliyor. Ancak danışanlarımızın süreçteki değişimi ve gelen en küçük geri bildirimde motivasyon depomuz hemen dolabiliyor ve bu bize uzun bir süre psikolojik yakıt sağlıyor. Bu durumu şu şekilde örneklendirebiliriz; bir öğrencinin ders başarısını ölçmek için öğretmenler sınav yapıyorlar ve öğrencinin neleri öğrenip öğrenmediğini değerlendiriyorlar. Bu bir dersin sonunda yapılan test de olabilir. Ancak bizim mesleğimizde hak verirsiniz ki çalıştığımız konuları öyle testlerle, sınavlarla ölçemiyoruz. Uzun süreli bir çalışma ve danışanın da istekli olması sonucunda verime ulaşabiliyoruz. Bir öğretmenin, öğrencilerinin başarısı ile motivasyonunu sık sık yüksek tutması mümkünken bizde böyle bir durum pek mümkün olmuyor. Dolayısıyla terapistlerin hem zihinsel hem psikolojik anlamda ne kadar enerji sarf ettiğini daha iyi anlayabilirsiniz.
Şimdi günümü güzelleştiren danışan geri bildirimini sizlerle paylaşmak istiyorum(danışanlarımla ilgili yaptığım her paylaşımda kendilerinden izin alıyorum);
“Bugün 4 yaşındaki oğlum elinde kendi yaptığı resmi ve ağlamaklı surat ifadesi ile yanıma geldi. Bana resmi göstererek, anne arkadaşlarım beğenmedi çok çirkin boyamışsın dedi, resmimi kimse beğenmedi, sevmedi diyerek ağlamaya başladı. Ona önce sarıldım sonra resmi masaya koyarak; sen bak bakalım resmine, sence nasıl olmuş, sen kendin beğendin mi yaptığın resmi diye sordum. Evet beğendim bence güzel olmuş dedi. O zaman kimin ne dediğinin önemi yok eğer sen beğendiysen ve bu senin resminse önemli olan sadece senin fikrin dedim. O an şunu fark ettim; oğluma söylediklerim onu yatıştırmak için kurduğum cümleler değildi. Bunlar benim değişmiş yeni fikirlerimdi. Oysa senelerce yaptığım tam da oğlumun yaptığı gibi onaylanma, kabul görme, çevrem tarafından doğru yaptın iyi yaptın şeklindeki desteklenme çabası değil miydi? Ne saçma, gereksiz ve beyhude bir çabaydı. Ben dışında herkesin fikri benim için, kararlarım için çok önemliydi. 37 yaşındayım ve terapi gördüğüm son 1 yıl dışında 36 yılımı bu şekilde çevremi memnun ve mutlu etmek için çabalayarak geçirmiştim. Tam şu anda bunları yazarken şöyle düşünüyorum; bu ne harika bir farkındalık ne muhteşem bir hafifleme. Eklemek istiyorum; bana “önce sen, sen ve senin fikirlerin” işte bunları öğreten terapistime çok teşekkür ediyorum.”
Bu ne harika bir farkındalık!
Bu ne harika bir hafifleme!
Gelen bu güzel mesajı gözlerim dolu dolu okudum. Sevindim, mutlu oldum, gurur duydum, ümit doldum. Hem ebeveyn hem çocuk adına öyle mutluyum ki bu mutluluğu hangi şair hangi yazar ifade edebilir bilmiyorum. Bu, bir başkasının mutluluğuna, ilerleyişine, farkındalığına, değişimine, vermiş olduğum emeğin verimini alışıma dair döktüğüm mutluluk gözyaşıydı. Uzun süredir suladığınız bir çiçeğin açtığını düşünün, nasıl mutlu olursunuz öyle değil mi? Çiçek açmadığında sulamaya devam edersiniz, toprağını temizlersiniz, saksıyı değiştirirsiniz, güneşe koyarsınız ama ne olursa olsun ona bakmaya devam edersiniz. Sonra çiçek içinde var olan potansiyelini bir gün ortaya çıkarır ve başlar tomurcuklanmaya. Ardından o tomurcuklar çiçek açar. Yüzünüze tatlı bir tebessüm kondurur. Kısmen bu sürece benzetebiliriz mutluluğumu. 14-15 yaşlarında hayalini kurduğum mesleği hayalimdeki gibi yaşıyorum. Mesleğimi seçerken hayal ettiklerim tam olarak bunlardı. İnsanlara dokunmak, yaralarını birlikte sarmak, gelişimlerine şahit olmak, birlikte büyümek, birlikte öğrenmek ve niceleri.

Mesleki çalışmalarımı yakından takip etmek ve bana ulaşmak isteyenler için aşağıya link bırakıyorum;

https://instagram.com/uzman.psikolojik.danismaniniz?igshid=YmMyMTA2M2Y=
http://www.tavsiyeediyorum.com/psikolog_33192_nadire_topcu.htm
https://youtube.com/@uzman.psikolojik.danismani5874

Sevgili okur,
Okuduğun için teşekkür ederim.
Destek olmak istiyorsan lütfen profilinde, sayfalarında, gruplarında paylaş.
Sevgiler, iyi haftalar.