Etkisiz çabaları yineleyerek bizi bir yere götürmeyeceğini hatta işleri daha da kötü hale getireceğini hepimiz biliriz aslında. Buna rağmen çoğu kişi stresli, gerilimli ve zor durumlarda bunu yapmaktan kendini alamayarak etkisiz olan bu çabaları tekrarlamaya devam eder. Bu çabaları tekrar etmenin bilindik tarafı bilinmedik değişimin getireceği huzursuzluktan daha kolay olacaktır. Bu tekrarlarla olan tıkanma, tıkanmaktan kurtulana kadar çiftlerin ihtiyaç duyduğu bir güvenli alan olarak varlığını sürdürür.

Bir araç çamurlu bir yerde tıkandığında, gaza basıp çıkmaya çalışmak çukurun iyice derinleşmesine ve aracın iyice batmasına neden olur. Oradan çıkmanın yolu bazen geri gelmek, bazen durup incelemek, bazen ileriye bakmak, bazen geriye. Bazen lastiğin altına bir şeyler koymak, bazen de araç gereci olan ve bu işten anlayan birisini çağırmak.

Aynı bu şekilde çift ilişkilerinde de benzer bir mantık düşünebiliriz. Diyebilirsiniz ki insanları ve aralarında oluşan bu çatışmaları bir aracın çamurda batmasına indirgeyemeyiz diye. Haklı olabilirsiniz, indirgemek doğru gelmeyebilir ama çok benzer bir dinamik işliyor, fazlası da olsa.

Siz bilirsiniz gerisini. Tıkandığınızda gaza mı basacaksınız, durup inceleyecek misiniz, geri mi gitmeyi tercih edeceksiniz, yoksa ilerimi şansınızı sürdüreceksniz? Yoksa bilen birini çağırıp destek mi alacaksınız? Belki hepsini belki bir kısmını deneyeceksiniz. Ama ayağınızı gazdan çekmeyip tıkandığınız yerde devam etmeniz olduğunuz çukuru daha da derinleştirir ve etrafa bir çok çamur sıçratabilir...