Ve bedenime usulca dedim ki ‘Arkadaşın olmak istiyorum’. Derin bir nefes aldı ve cevap verdi. ‘Tüm hayatım boyunca bunu bekliyordum’. -Nayyirah Waheed

Çok sevdiğimiz, yakın bir arkadaşımıza söylediğimiz sözleri kendimize de söylemeyi denesek nasıl olur? Başkasından ihtiyaç duyduğumuz sözleri kendimize, biz söylesek, zor zamanlarımızda kendimize destek olsak, şefkat göstersek… Acı çektiğimiz zamanlarda kendimize ve acımıza sırtımızı dönmesek, acımızı bastırmaya çalışmasak mesela, acımızı kabul edip kendimizi nazik bir şekilde yatıştırmaya çalışsak… Bizi yargılayan, eleştiren, suçlayan ebeveyn tarafımızı azıcık sustursak; ‘Seni yeterince dinledim’ desek… Biraz da şefkatli yanımıza sözü versek, biraz da o konuşsa, biraz da onu dinlesek… Sürekli eleştiren bir ses duymak yerine destekleyen, yatıştıran bir ses duymak daha iyi gelmez mi?

Kendimizi kötü hissettiğimiz zamanlarda eleştirilmekten ziyade yatıştırılmaya, sakinleşmeye ihtiyacımız vardır. Destek gördüğümüzde daha çabuk toparlanırız. Eleştirildiğimizde, yargılandığımızda ve suçlandığımızda sağlıklı düşünemez, sağlıklı kararlar alamayabiliriz. Bu yüzden, özellikle zor zamanlarınızda, hata yaptığınızda, acı hissettiğinizde kendinize ‘Neyi duymaya ihtiyaç duyuyorum?’ ‘Şu anda hangi sözleri duymak bana iyi gelirdi?’ ‘Şimdi ne yapsam daha kolay sakinleşir, daha kolay toparlanırım?’ diye sorun. Duyduğunuzda iyi gelecek sözleri kendinize söyleyin. Kendinizi yatıştırın. Şefkatle kalın.