Bu hastaların hastalığı yok değildir. Hastalıkları vardır fakat normal standartlardan daha yoğun yasarlar ağrıyı. Fiziksel semptomların psikolojik yoğunluğu daha fazladır.
Derdini sorarsın bir teyzeye nasıl söylesin psikolojik bir sıkıntım var diye ya da nasıl söylesin daha çok ilgi ve sevgi bekliyorum diye. Onun için anlaşılmak ve ilgi görmek ancak fiziksel rahatsızlıklarla mümkün. Teyzem dedim çünkü daha çok 30 yaşını geçmiş bayanlarda görülen bir durumdur. Baş ağrısı mide ağrısı gibi rahatsızlıklarla dikkat çekmeye çalışırlar.
Geçenlerde bir yakınım geldi, başı ağrıyormuş ve bir sürü tetkikler yaptırmış velhasıl doktorların teşhisi psikolojik olmuş. Koştur koştur bana geldi ne yapmalıyım diye. Çok sık sorulan bir sorudur. Ağrının olduğu gerçek fakat nedir bu kadar şiddetli olmasının sebebi?
Bu hastalık genelde 30 yaşından önce başlar. Süreğen bir hastalıktır, sık tekrarlayan, değişen ve ağrı ile karakterize olan bedensel belirtiler görülür. Genelde bu ağrıları açıklayacak bedensel bir hastalık bulunamaz. Tekrar tekrar yapılan muayeneler ve ayrıntılı tetkiklerde ağrıları açıklayacak bir neden bulunamaz.
Tüm ağrı kesicileri kullanmışlardır ve ağrı kesici tüketimi çok fazladır. Gittikleri doktorlardan değişik ağrı kesiciler talep ederler ve çok sayıda ilacın olduğu reçeteler yazıldığında memnun olurlar. Doktor bir neden bulamadığında veya ilaç önermediğinde bundan memnun olmaz ve başka doktor arayışına girişirler.
Hal-hatır sorulduğunda dakikalarca şikayetlerini sayıp-sızlanan, sabah yataktan çıkamayıp, kendisine hizmet ettirip kahvaltısını ayağına getirten, yalnız kalınca da kalkıp bir güzel karnını doyuranlar. Kapıda tıkırtı duyunca hemen yatağına uzanıveren, kişiye ve duruma göre hasta oluverenler...
Evet, gerçekten bu hastaların bir şeyi yok diyemeyiz. Ama bu insanların hastalığı fizikî değil, tahmin edebileceğiniz gibi psikolojiktir.
Hastalık hastaları bazen bir araya gelip oturumlar da yaparlar. Saatlerce kendi hastalık durumundan bahsedebilirler.
Bu durumdaki kişiler onlarla yaşayanlar için yaşam biraz zor olabilir. Fakat nihayetinde onlar bizlerin yakınlarıdır. Eğer onlara hastalık dönemlerinin dışında da ilgi gösterirsek bilinçaltları onları hasta olmaya itmeyecektir.
Yapılmaması gereken şeylerin başında onlara gereğinden çok anlayışlı davranarak hastalık durumunu kronikleştirmemeliyiz, sert tavırlar takınarak karşılıklı muhabbeti yok etmemeliyiz. Bir uzmandan yardım alınmalı.