Çocuk yetiştirmede ideal bir ortam olan aile çok önemli bir toplumsal yapıdır. Aile içinde yaşama, çocuğa ilerde onu yaşamın sorumluluklarına hazırlayacak sayısız deneyimler sağlar. İhtiyaçları en iyi şekilde aile çerçevesi içinde karşılanabilir.

Aile içindeki ilk ilişki deneyimleri çocuğun duygularını şekillendirir, dünyaya güvenli bakışını belirler ve iler ki hayatında seçeceği rolleri nasıl yaşayacağını etkiler. Bu nedenle Anne baba arasında yaşanabilecek tartışmaların nasıl olduğu önemlidir.

Çocuğunuzun sizi tartışırken ve daha sonra yine birbirinize sevgi duygularını gösterirken görmesi, kendi kızgınlık ve hırçınlık duygularıyla daha kolay baş etmesine yardımcı olur. Anne babasının birbirine kızdığını hiç görmeyen bir çocuk, kendi hissettiği kızgınlık ve dargınlıktan ötürü suçluluk duyabilir. Ancak kavga biçimindeki tartışmalar ise; küfür, eşya kırma ve dövüşme şeklinde çocuğun ruhsal dengesini olumsuz etkiler. Ayrıca çocuğun önünde gerçekleştirilen bu durum, onun kendisini koruyacaklarını düşündüğü ebeveynlerinin kontrollerini yitirdiklerini görmesine neden olur. Çocuk anne ve babasına olan güvenini yitirir ve güven duygularının yerini endişe duyguları almaya başlar. Küfür, kırıp dökme veya dayakla gelişen bir kavgadan sonra, birçok çocukta korku, panik halinde reaksiyonlar ve kabuslara rastlanılabilir.

Yaşanılan tartışmalar yaşamın olağan bir parçasıdır. İki insan arasındaki geçimsizliğin belirtisi olan tartışma, anlaşmazlığın çözümü için harcanan bir çabadır. Bu nedenden ötürü, ‘ Biraz kızgın olduğumuz için birbirimize bağırıyoruz, ama buna rağmen birbirimizi çok da severiz’ gibi bir açıklamadan sonra çocuğunuzun tartışmaya tanık olması, faydalı ve yararlı bir çalışmadır.

Anne baba arasındaki tartışma ve anlaşmalar eğer ebeveynlerin yaşam koşullarını değiştirecek nitelikteyse oda ayırma ya da evden ayrılma gibi çocuğunuza anlaşmazlığın ciddi olduğunu belirtmenizde fayda vardır. Evliliğinizdeki düzen bozulurken ‘’tatlı ve uyumlu ‘’bir ortamı sürdürme çabanız, çocuğunuzda hayatta karşılaşabileceği olaylara karşı bir güvensizlik yaratabilir. Bozulan ilişkileri anlama yeteneği hiçbir zaman gelişmeyebilir, hatta herhangi bir ilişkinin habersiz, birdenbire bitebileceğini zannedebilir. Eğer çocuk, anne babası arasında anlaşmazlık olduğunu, kabul etmediği halde anlayabilirse, ilerde kendi yaşamındaki benzer olayları daha olağan karşılayabilir.

Ayrı yaşamaya ya da boşanmaya karar verilmesi durumunda bir arada yaşanmasına dair her türlü gayret sarf edilerek sorunun çözümüne çalışıldığını söylemek gerekir. Sonra bu çabanın verimsiz kaldığını, ayrı ayrı yaşarsanız daha mutlu olacağınızı belirtiniz. Bazen çocuğunuz anlamakta güçlük çekebilir, bu durumda ikinizin de onu sevdiğini, onu ilerde de göreceğinizi, ancak ikinizle ayrı ayrı beraber olacağını anlatmaya çalışınız.

Çocuğunuzun boşanmanızı direnme göstermeden kabul etmesini beklemeyiniz. Boşanmak isteyen
Eşler, birbirlerine ve kişiliklerine saygı gösterirse, çocuk bağlılık ve sevginin yok olması sorunu ile karşılaşmayacaktır. Bu duruma bazı çocuklar kolay bazıları ise güç alışır ve çocuk birlikte yaşadığı ebeveynine kızar. Diğer ebeveyne duyulan özlem ve suçlama duygularının sonucu olarak bunlar yaşanabilir. Çocuğunuz size bu tepkiler de bulunsa bile asıl neden anne babasını bir arada görme ihtiyacının yerine gelmesidir. Çocuğunuzun hislerini ve konu hakkındaki duyarlılığını kabul etmek ve sabırlı davranmak önemlidir. Gerekirse konuyla ilgili psikolog yardımına başvurmak süreci daha etkili ve daha kısa sürede çözmenizi sağlayabilir.